Yalancı paradoksu, mantıkta uzun süre kafa karıştıran ve tartışılan bir sorundur. Epimenides'in "Bütün Giritliler yalancıdır" ifadesi, kendisi de bir Giritli olduğu için çelişkiye yol açar. Şöyle bir döngü oluşur:
- Eğer Epimenides doğru söylüyorsa, bütün Giritliler yalancıdır. Ancak Epimenides de bir Giritli olduğuna göre, o da yalancıdır. Bu durumda söylediği doğru olamaz.
- Eğer Epimenides yalan söylüyorsa, "Bütün Giritliler yalancıdır" yargısı yanlış olur. Yani bazı Giritliler doğru söyleyebilir. Bu durumda Epimenides’in kendisi de doğru söyleyen bir Giritli olabilir.
Bu paradoks, öz referansla (yani bir ifadenin kendisine atıfta bulunmasıyla) ortaya çıkan bir çelişkiye dayanır. Bu tür paradokslar, mantıkta ve dildeki sınırları ve karmaşıklıkları anlamak açısından önemli bir yer tutar.
Paradoksu çözmenin bir yolu, tüm Giritlilerin yalancı olduğu yargısının doğruluğunu sorgulamaktır. Bu durumda Epimenides'in söylemi bir genelleme hatası veya sınırlı gözleme dayanan bir yorum olabilir. Ancak Epimenides’in bir Giritli olduğu kabul edilirse, ifade paradoks olarak kalır.
